Έφυγε από τη ζωή ο Τάκης Σπυριδάκης

Σοκαρισμένος είναι ο καλλιτεχνικός – και όχι μόνο – κόσμος, από την είδηση πως ο Τάκης Σπυριδάκης δεν βρίσκεται πια στην ζωή. Ο Τάκης Σπυριδάκης, που πέθανε σε ηλικία 61 ετών, είχε συνεργαστεί με πάρα πολλούς και πολύ μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς. Ο Γιάννης Ζουγανέλης ανέφερε πως ήταν έναν ένας ευπρεπέστατος ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης με τρομερή ενέργεια σαν τη ζωή. «Μου είχε πει ότι το είχε ξεπεράσει» ανέφερε για το πρόβλημα με τον καρκίνο που αντιμετώπιζε.

Ο Τάκης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Αίγινα το 1958. Ήταν απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία "Ο Κήπος του Θεού", της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας "Γλυκιά Συμμορία", σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983).

Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο. Στη νέα γενιά έγινε γνωστός μέσα απο διαφημίσεις γνωστών εταιριών όπου πρωταγωνιστούσε. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη "Λούφα και Παραλλαγή" του Νίκου Περάκη (1984). 

Ακολούθησαν η "Πρωινή Περίπολος" (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), "Προστάτης Οικογένειας" (Νίκος Περάκης, 1997), "Αυτή η Νύχτα Μένει" (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), "Μαύρο Γάλα" (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), "Κανείς δεν χάνει σε Όλα" (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), "Φτηνά Τσιγάρα" (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), "Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου" (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), "Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο" (Νίκος Περάκης, 2005), "Ισοβίτες" (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και "4 Μαύρα Κοστούμια" (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).

Το 1989 ο Τ. Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους "Βέρα Κρουζ", που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.