αυτοάνοσα νοσήματ

Αυτοάνοσα νοσήματα: Όσα θέλετε να μάθετε

Το ανοσολογικό σύστημα έχει ως σκοπό την προστασία του οργανισμού από ξένους εισβολείς, όπως είναι τα μικρόβια, τα παράσιτα ή τα ξένα κύτταρα. Εκπαιδεύεται, δηλαδή όταν θα προσβληθεί από τον εισβολέα θα τον μάθει και θα αναπτύξει ειδική ανοσία. Παρουσιάζει ανοσολογική ανοχή, δηλαδή δεν στρέφεται κατά του εαυτού του αλλά διακρίνει τα στοιχεία του οργανισμού του από τα ξένα (αυτοανοχή). Συνεργάζεται και με άλλα συστήματα του οργανισμού, όπως το νευρικό, μεταβολικό, ενδοκρινολογικό.

Η απώλεια της αυτοανοχής οδηγεί σε παθολογικές καταστάσεις που ονομάζονται αυτοάνοσα νοσήματαΗ απώλεια της αυτοανοχής οδηγεί σε παθολογικές καταστάσεις που ονομάζονται αυτοάνοσα νοσήματα που σημαίνει ότι το ανοσολογικό σύστημα επιτίθεται εναντίον δικών του κυττάρων, ιστών και οργάνων με αποτέλεσμα την ανάπτυξη νόσου. Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι πολυπαραγοντικής αιτιολογίας. Στην ανάπτυξή τους συμμετέχουν γενετικοί, περιβαλλοντικοί (π.χ ιοί, μικρόβια, υπεριώδης ακτινοβολία), ορμονικοί (π.χ οιστρογόνα) και νευροψυχολογικοί παράγοντες (π.χ ψυχοτραυματικά γεγονότα, έντονο στρες). Αφορούν όλες τις ηλικιακές ομάδες και διακρίνονται σε οργανοειδικά, δηλαδή σε αυτά όπου προσβάλλεται ένα όργανο (π.χ Διαβήτης τύπου Ι) και σε συστεμικά όπου προσβάλλονται πολλά όργανα (π.χ ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα κλπ.).

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο στρες. Η κύρια ορμόνη του στρες, η κορτιζόλη έχει επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα. Γενικά, βοηθά στην εξισορρόπηση της ανοσοποιητικής λειτουργίας. Όταν το στρες είναι ισχυρό, ο έλεγχος της κορτιζόλης στο ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί μόνιμα να μειωθεί, οδηγώντας στην αύξηση της φλεγμονής. Η αύξηση της φλεγμονής οδηγεί σε ένα εύρος ασθενειών και διαταραχών συμπεριλαμβανομένων αυτοάνοσων, καρδιολογικών νοσημάτων και διαβήτη.

Η θωράκιση των αμυντικών μηχανισμών, τους χειμερινούς για παράδειγμα μήνες, θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που δεν ενισχύει την ανοσοποιητική απόκριση της πάθησης. Μία γενική συμβουλή προτείνει τη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής με βιταμίνες C και D3 ή εκχύλισμα φύλλων ελιάς. Αντίθετα, ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα καλό θα ήταν να αποφεύγουν συμπληρώματα διατροφής με εκχύλισμα του φυτού Echinacea.

Ο ξεχωριστός ρόλος των φυσικών συμπληρωμάτωνΦαινομενικά οι διατροφικές επιλογές δεν σχετίζονται με τα αυτοάνοσα νοσήματα. Υπάρχουν όμως 3 μονοπάτια μέσω των οποίων η διατροφή παίζει προστατευτικό ρόλο. Μείωση οξειδωτικού στρες-Έλεγχος φλεγμονών-Ισχυροποίηση εντερικής οδού

Τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν είναι μονοσήμαντα. Γι αυτό ακριβώς το λόγο η διαχείρισή τους καλείται να είναι πολύπλευρη. Η ισορροπημένη διατροφή στο σύνολό της είναι απαραίτητη, υπάρχουν όμως συγκεκριμένα συστατικά αυτής που εμφανίζονται να προσφέρουν ανακούφιση.

Πολυφαινόλες Ουσίες φυτικής προέλευσης που αφθονούν στα φρούτα και στα λαχανικά. Καταφέρνουν να περιορίσουν τα επίπεδα οξειδωτικού στρες, καθώς θυσιάζονται οι ίδιες προκειμένου να προστατεύσουν τα υγιή κύτταρα του σώματος.

Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα Θα τα βρείτε σε λιπαρά ψάρια όπως οι σαρδέλες ή ο σολομός, αλλά και στους ξηρούς καρπούς. Έχουν μελετηθεί για την ανακούφιση και την επανεμφάνιση συμπτωμάτων σε περιπτώσεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας, λύκου και σκλήρυνσης κατά πλάκας. Δρουν αλληλεπιδρώντας με τα μονοπάτια των φλεγμονών στο ανοσοποιητικό σύστημα.

Βιταμίνη D3 Ρυθμίζοντας τη δραστηριότητα των ανοσοποιητικών κυττάρων, η βιταμίνη D3 παίζει ξεχωριστό ρόλο στα αυτοάνοσα νοσήματα. Οι διατροφικές πηγές της είναι περιορισμένες, ενώ ο ήλιος δεν είναι πάντα αρκετά «λαμπερός» για να τη συνθέσει στα κύτταρα του δέρματος.

Προβιοτικά Τα προβιοτικά του γιαουρτιού και του κεφίρ, ενισχύουν την εντερική οδό, εμποδίζοντας τόσο την ανάπτυξη παθογόνων μικροοργανισμών, όσο και την είσοδο βλαβερών ουσιών στην κυκλοφορία του αίματος. Ευδοκιμούν στο έντερό σας ακόμα καλύτερα όταν τα λάβετε μαζί με την τροφή τους (τα λεγόμενα πρεβιοτικά) δηλαδή σε συνδυασμό με φυτικές ίνες φρούτων και λαχανικών.

Για να μπορέσει κανείς να ισχυριστεί τα οφέλη που μόλις αναφέρθηκαν, τα παραπάνω συστατικά θα ήταν καλό να λαμβάνονται καθημερινά σε μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που μπορεί να μας εξασφαλίσει η καθημερινή διατροφή. Επιπλέον, η δράση τους είναι σταδιακή και η λήψη τους έχει μελετηθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτό καθίσταται εφικτό μέσω των φυσικών συμπληρωμάτων διατροφής.

Συνοψίζοντας, κάθε ασθενής με αυτοάνοσο νόσημα αποτελεί μία εντελώς ξεχωριστή περίπτωση. Στα πλαίσια μία ισορροπημένης διατροφής πλούσιας σε φρούτα, λαχανικά, λιπαρά ψάρια και ξηρούς καρπούς, τα φυσικά συμπληρώματα διατροφής μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση. Σε κάθε περίπτωση η σύμφωνη γνώμη του ειδικού υγείας που σας παρακολουθεί είναι απαραίτητη.