Once upon a time in Hollywood του Quentin Tarantino

Να μετά από καιρό μια ωραία ταινία ίσως από τις καλλίτερες του Ταραντίνο.

Η ταινία (για όσους σκέφτονται) δεν σε κοροϊδεύει. Σε προϊδεάζει από την αρχή, προοικονομία όπως λένε οι φιλόλογοι. Ποιος είναι ο τίτλος; Μια φορά κι ένα καιρό στο Χόλιγουντ. Μια φορά κι ένα καιρό έχουμε στα παραμύθια κι αυτή η ταινία είναι ένα ευχάριστο παραμύθι όπου στο τέλος επικρατούν οι καλοί και ζούν όλοι καλά κι εμείς καλλίτερα. Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με τη φρικιαστική δολοφονία της Σάρον Ταίητ και των φίλων της;

Να! Αυτό δεν μπορεί να δεχτεί ο Ταραντίνο: Όλη αυτή τη φρίκη της παρανοϊκής ομάδας του Μάνσον. Και έρχεται να δώσει τη δική του ΕΠΙΘΥΜΗΤΉ ΕΞΕΛΙΞΗ. Οι δολοφόνοι δεν πάνε στο σπίτι του Πολάνσκι. Κάνουν λάθος και πάνε στο διπλανό σπίτι. Όπου αντιμέτωποι με τον πολύ σκληρό για να πεθάνει κασκαντέρ Κλιφ, (φίλο του ιδιοκτήτη του σπιτιού, ηθοποιού Ρικ Ντάλτον) και την τρομερή σκύλα του την Μπράντι εξοντώνονται μέχρις ενός. Κι ο γείτονας Ρικ Ντάλτον στη συνέχεια προσκαλείται από την Σάρον και τους φίλους της και συνεχίζουν την βραδιά πίνοντας μαργαρίτες και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλλίτερα (αν και εδώ ίσως ο Ταραντίνο κλείνει το μάτι στους θεατές καθώς η εξώπορτα της βίλας ξεχνιέται ανοικτή).

Δηλαδή με άλλα λόγια το συχνά σπλατεροειδές σύμπαν του Ταραντίνο (κι εδώ έχει τέτοια στοιχεία) δεν ανέχεται την φρικιαστική δολοφονία της εγκύου Σάρον Ταιητ και πλάθει την δική του εκδοχή, της αποτυχίας των δολοφόνων με το δικό τους φρικτό θάνατο. Πέρα από την έξυπνη ιδέα που διατρέχει το φιλμ η ταινία είναι εξαιρετική και στα επι μέρους στοιχειά της.

Να σημειώσουμε πως κάποιοι πάνε με την αίσθηση πως η ταινία θα αφηγηθεί απλά και μόνο το σχεδιασμό και τη δολοφονία της Ταιητ. Κι έτσι καθώς βλέπουν συνέχεια στο επίκεντρο τους Ρικ και Κλιφ κουράζονται. Όμως όλα τα επεισόδια στην πραγματικότητα προετοιμάζουν μεθοδικά,την περιγραφή της επίθεσης στη βίλα Πολάνσκυ. και τίποτε δεν θα μπορούσε να παραλειφτεί. Φυσικά κι εδώ έχουμε τη συνήθη ταραντίνεια ανάμιξη πολλών διαφορετικών στυλ: γουέστερν, αστυνομικό θριλλερ, σπλατεροειδες, φιλμ νουάρ!!!

Πιτ και Ντι Κάπριο "Once upon a time in Hollywood"

Έχουμε οσκαρικές ερμηνείες α' ρολου από Ντι Καπριο, β ρόλου απο Μπραντ Πητ (εκπληκτικοί). Έχουμε εξαιρετικό κάστινγκ, (όλοι εμφανισιακά θυμίζουν τους χαρακτήρες που ερμηνεύουν). Έχουμε καταπληκτικό στήσιμο και δόσιμο των χαρακτηρων απο τον Ταραντινο-η μόνη ένσταση που προβάλλεται κι είναι δικαιολογημένη ειναι για τον χαρακτήρα του Μπρους Λη που πολλοί την θεωρούν αυτήν την αναφορά προσβλητική. Ίσως όμως εντάσσεται στη γενικότερη ειρωνεία του Ταραντίνο προς όλους τους χαρακτήρες που πλάθει με αποκορύφωμα τους χίπις του Μάνσον. Έχουμε καταπληκτική σκηνοθεσία με την παράλληλη αφήγηση, τις κινήσεις της κάμερας, το στήσιμο και το δόσιμο των χαρακτήρων-ο Ρικ Νταλτον δεν είναι υπαρκτός όμως στην ταινία γίνεται τόσο υπαρκτός που μετά ψάχνεις στο IMDB την φιλμογραφία του. Για να μη μιλήσουμε για τις επεμβάσεις σε παλιότερες ταινίες όπου εντάσει τους ήρωες του πχ δείτε την επέμβαση στην μεγάλη απόδραση των 11. Η μουσική όπως σε όλες τις ταινίες του Ταραντινο καταπληκτική. Το στήσιμο της εποχής προσεγμένο και στην παραμικρή λεπτομέρεια, απίθανο. Μπορεί να μην έχει τα μεγάλα πανανθρώπινα φιλοσοφικά ή κοινωνιολογικά θέματα η ταινία, αλλά...

Τι να πω; Δείτε την και απολαύστε την!

                                                                                               Κριτική: Μ. Πανάς